جین جاکوبز در کتاب خود با عنوان طبیعت علم اقتصاد ، می نویسد که توسعه اقتصادی فقط شکوفائی و گسترش نیست، بلکه تمایز از عمومیت نشعت می گیرد، بسیار مشابه توسعه تکاملی یا رویان شناسی در طبیعت. بعلاوه، او بیان می کند، تمایز به توسعه مشترک – هیچ موجودیت مستقلی (طبیعی یا اقتصادی) در انزوا و جدایی تکامل نمی یابد- بستگی دارد.
هیچ کدام از نام های تجاری در انزوا وجدایی توسعه نمی یابند. آنها از تعامل هزاران نفر در دوره بلندمدتی از زمان منتج می شوند. برندینگ نه تنها مستلزم کار وفعالیت مدیران اجرایی و پرسنل بازاریابی است که نام تجاری را مدیریت می کنند، بلکه نیازمند یک فهرست همیشه درحال تغییر از مشاوران استراتژی، شرکت های طراحی، آژانس های تبلیغاتی، شرکت های تحقیقاتی، شرکتهای روابط عمومی، طراحان صنعتی، طراحان محیط زیست و غیره می باشد. آن هم چنین مستلزم مشارکت و همکاری ارزشمند کارکنان، تأمین کنندگان، توزیع کنندگان، شرکاء، سهامداران و مشتریان- کل جامعه برندینگ- می باشد. ساخت یک نام تجاری نیازمند مشارکت یک دهکده است.
امروزه ساخت یک نام تجاری یک کمی شبیه ساخت یک کلیسای جامع در دوره رنسانس است. آن نیازمند فعالیت صدها صنعتگر برای سالها، حتی نسل هاست تا یک ساختمان بزرگ مانند یک کلیسا را تکمیل کنند. هر صنعتگر هنر وکار خود را به پروژه- حکاکی، پنجره، نقاشی دیواری، گنید- می افزاید، همیشه مواظب نتیجه کلی است. مشابه کلیساهای جامع دیروزی، بسیاری از نام های تجاری امروزی، برای مدیریت توسط یک شخص یا یک دپارتمان بسیار بزرگ یا پیچیده هستند. آنها نیازمند تیم هایی از متخصصان اند که ایده ها را با هم تسهیم کنند و کوشش ها و فعالیت ها را در شبکه ای خلاق هماهنگ کنند.
استاد مدیریت پیتر دراکر مدعی است که مهم ترین تغییر در کسب وکار امروز از “مالکیت” به “شراکت” و از “وظایف فردی” به “ همکاری وتشریک مساعی” می باشد. او اشاره می کند شرکت موفق شرکتی با بیشترین مخ نیست، بلکه شرکتی است که بیشترین این مخ ها با هم در آن همکاری کنند و با هم هماهنگ باشند. مدیران نام تجاری و شرکت های ارتباطی به این چالش جدید از طریق تعدادی روشهای جالب توجه پاسخ می دهند.
یک پاسخ
سلام ممنونم مطلب عالی بود با تشکر